Το OAKA κι ο Παναθηναϊκός δεν χαϊδεύουν αυτιά.
Προφανώς οι καινούργιοι παίκτες δυναμώνουν τον κορμό κι η ζωντανή προοπτική του να παραμείνουν στο ΟΑΚΑ μετά το καλοκαίρι δίνει νόημα στις μεταγραφές τους
.
Αναμφίβολα ο Μάριο Χεζόνια μπορεί να παίξει καλό μπάσκετ σ’ αυτό το επίπεδο.
Στην ελληνική λίγκα μπορεί ν’ αποβεί κομβικός υπάρχει όμως κι ένα σύννεφο καπνού πάνω από το πόσο καθοριστικός μπορεί να αποβεί ο ερχομός του.
Το αναφέρουμε από την άποψη ότι το παιδί είναι εκτός ρυθμού και μπαίνει σε σύνολο που ψάχνεται, κάτι που βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την ιδιοσυγκρασία οποιουδήποτε παίκτη, ακόμα και του πλέον καταρτισμένου.
Ξεχνάτε πόσους μήνες πήρε σε κοτζάμ Ντομινίκ να συνηθίσει τον τρόπο παιχνιδιού του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς;
Ο Χεζόνια γνωρίζει βέβαια τις διαφορές αλλά δεν παύει να χρειάζεται βοήθεια από τον οργανισμό για να μπορέσει να δείξει άμεσα πράγματα…
Είναι ένα περιβάλλον που αγαπά με πάθος αλλά ζητά με τον ίδιο τρόπο, ρωτήστε τον Γιώργο Παπαγιάννη να σας πει τι τράβαγε μέχρι πέρσι, δεν πα να ‘ταν παιδί 20 ετών, η κερκίδα ήταν αμείλικτη, άδικη κι απίστευτα σκληρή μαζί του.
Ο Μάριο Χεζόνια έρχεται σε περιβάλλον που μαθημένο σε μεγαλεία δεν έχει κανένα πρόβλημα να βαρέσει αλύπητα οποιονδήποτε αθλητή τρακάρει πάνω στο ντουβάρι της ανεκπλήρωτης προσδοκίας.
Τελευταίο τρανό παράδειγμα ο Σάντρο Τζεντίλε για τον οποίο σκάρωναν ανέκδοτα οι ίδιοι που στην υποδοχή του στο “Βενιζέλος” τον σήκωναν στους ώμους τους!
Όποιος φανερώσει αδυναμία να λειτουργήσει υπό καθεστώς πίεσης, το περιβάλλον τον “ξερνάει”.
Η αυξανόμενη και διαρκής πίεση μερικούς τους επηρεάζει, εδώ είναι που πρέπει να έχεις έφεση χειραγώγησης του εαυτού και του παιχνιδιού σου.
Το σημαντικό για Παναθηναϊκό-Χεζόνια είναι να κολλήσει ο παίχτης στον οργανισμό, το πλέον κομβικό θέμα και για τις δύο πλευρές σε μια στιγμή όπου η μια καλύπτει τα ποιοτικά στάνταρ της άλλης.