Είναι πολλά τα χρήματα που ξόδεψε η Μπράιτον για τον Τζίμα; Πολλά, αλλά όχι για την Μπράιτον – όχι δηλαδή για μία ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ με πολύ καλά οικονομικά. Η αγγλική ομάδα είχε δώσει πρόσφατα 35 εκατ. για τον Γιανκούμπα Μιντέ, που τον απέκτησε από τη Νιούκαστλ, 32 για τον Μπράιαν Γκρούντα που τον πήρε απ’ τη Μάιντς, 22 για τον Ιμπραχίμ Οσμάν, που τον ανακάλυψε στην Νόρντζελαντ, 17 για τον Ντιέγκο Γκόμες, που αγωνιζόταν στο Μαϊάμι. Όλοι αυτοί οι παίκτες έχουν ένα κοινό: κανείς δεν είναι πιο μεγάλος από 21 χρονών. Η Μπράιτον έχει δώσει ακόμα περισσότερα χρήματα για λίγο μεγαλύτερους – για τον γνωστό μας Τούρκο Φρέντι Καντιόγλου πλήρωσε στην Φενέρ 30 εκατ. ευρώ. Αλλά πληρώνει μόνο για παίκτες μέχρι 25-26 χρονών – ώστε αν τους πωλήσει να πάρει πίσω τα χρήματα που ξόδεψε. Τον Ντενίζ Ουντάφ τον πώλησε στη Στουτγκάρδη 32 εκατ. – δεν ξέρω πόσοι τον γνωρίζουν. Κυρίως, όμως, η Μπράιτον κάνει κάτι ωραίο: δανείζει. Αυτή τη στιγμή έχει πάνω από είκοσι δανεικούς σε ομάδες σε όλη την Ευρώπη. Είναι σαν να τους δίνει με leasing: όλοι αυτοί ωριμάζουν και φέρνουν και χρήματα στον κουμπαρά. Ίσως το ίδιο συμβεί του χρόνου και με τον Τζίμα. Θα τον δώσουν κάπου δανεικό για να ξεκινήσει η απόσβεση: εκτός αν ο μικρός τους τρελάνει όλους στην καλοκαιρινή προετοιμασία: αν κρίνω απ’ το πόσο εύκολα προσαρμόστηκε στη Νυρεμβέργη είναι σε πολύ καλό δρόμο να τα καταφέρει.
Πουλάει:
Το δεύτερο ωραίο σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι το made in Greece αρέσει στους Άγγλους κι αυτό φαίνεται. Σε ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ τα τελευταία χρόνια έχουν πάει ξένοι που αγωνίστηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα (ο Μιραλάς στην Έβερτον, ο Ποντένσε στη Γουλβς), αλλά κυρίως μικροί σε ηλικία Έλληνες. Πριν απ’ τον Τζίμα βρέθηκαν στο νησί ο Γιαννούλης, ο Τζόλης, ο Μαυροπάνος, ο Τσιμίκας φυσικά. Δεν πηγαίνουν εκεί μόνο μικροί, αλλά και μεγαλύτεροι: για τον Παπασταθόπουλο και τον Βλαχοδήμο π.χ. πληρώθηκαν από αγγλικές ομάδες σημαντικά χρήματα. Η περίπτωση του Τζίμα δείχνει ότι δεν έδινε τυχαία η Ίπσουιτς το περασμένο καλοκαίρι περίπου 30 εκατ. για τον Ιωαννίδη: όλες οι ομάδες με χρήματα κοιτάζουν παίκτες με δυνατότητες. Αλλά κυρίως αναζητούν και χρυσοπληρώνουν πιτσιρικάδες. Όχι μόνο οι Άγγλοι: όλες οι ευρωπαϊκές ομάδες φυσικά.
Υπεραξίες:
Η περίπτωση του Τζίμα είναι πολύ διδακτική για το πώς «χτίζονται» υπεραξίες. Ο μικρός έκανε ντεμπούτο πολύ νέος στον ΠΑΟΚ: θυμάμαι ακόμα τ’ αστεία που έλεγαν ότι χάνει τις πρωινές προπονήσεις επειδή έχει υποχρεώσεις στο Λύκειο. Πέτυχε γρήγορα τα πρώτα του γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα κι ο ΠΑΟΚ έκανε πολύ καλά να τον δώσει δανεικό στη Νυρεμβέργη. Ή θα έκανε αυτό ή θα έπρεπε να τον χρησιμοποιήσουν φέτος ως βασικό, όπως έκαναν με τον Κουλιεράκη και τον Τζόλη, που μονιμοποιήθηκαν στη βασική ενδεκάδα του ΠΑΟΚ στα 19 τους. Λάθος θα ήταν να μην τον έδιναν στους Γερμανούς και να τον κρατούσαν εδώ να κάνει τον αναπληρωματικό του Τσάλοφ και του Τισουντάλι.
Πρέπει:
Τα παιδιά πρέπει να παίζουν. Το αν θα παίζουν στις ομάδες που τους ανέδειξαν ή σε ομάδες που δίνουν ευκαιρίες σε νέους είναι ζήτημα επιλογής, αλλά η βασική επιλογή είναι ότι ο μικρός πρέπει να παίζει. Διότι αν παίζει, το νεαρό της ηλικίας του τραβάει τα βλέμματα όλων κι όταν ένας παίκτης τραβάει βλέμματα είναι πολύ πιθανό να φέρει και χρήματα. Έτσι έγινε με τον Ρέτσο, όταν βρέθηκε στα 18 του βασικός στον Ολυμπιακό (κι ας τον έβαζε τότε ο Μπέντο αριστερό μπακ!), έτσι έγινε με τον Παπασταθόπουλο, όταν μονιμοποιήθηκε στην ΑΕΚ, έχοντας παίξει προηγουμένως στη Νίκη Βόλου, έτσι έγινε με τον Μήτρογλου που αναστατώνοντας για ένα τρίμηνο το Τσάμπιονς Λιγκ έφτασε στη Φούλαμ. Μόνο παίζοντας σε πρωταθλήματα τα παιδιά τραβούν την προσοχή. Στον ΠΑΟΚ το ξέρουν καλά. Πριν απ’ τον Τζίμα έδωσαν το καλοκαίρι τον Κουλιεράκη, πριν απ’ τον Κουλιεράκη είχαν πωλήσει τον Κούστα, πριν απ’ τον Κούστα τους Τζόλη και Γιαννούλη. Το καλοκαίρι λογικά θα πωλήσουν και τον Κωνσταντέλια: ο Ζήσης Βρύζας, που κάνει το προξενιό στη Φιορεντίνα (κι όχι μόνο), τα χρήματα που θέλει ο Σαββίδης θα τα βρει.
Απόδειξη:
Ακούω συνέχεια ότι οι ελληνικές ομάδες δυσκολεύονται εξαιτίας της αλλαγής του ffp, έχουν θεματάκια μετά την εφαρμογή του περίφημου cost control, δηλαδή των ετήσιων ελέγχων που αφορούν «έσοδα-έξοδα». Μυαλό δεν έχουν νομίζω. Αν έδιναν ευκαιρίες σε μικρούς και τους καθιέρωναν στις βασικές τους ενδεκάδες ή αν φρόντιζαν αυτοί να πάνε δανεικοί σε «ομάδες-βιτρίνες» δεν θα είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα. Ο Τζίμας είναι η απόδειξη.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί
.
.
.
πηγή: sportday.gr